Zgadzam się z abp. Michalikiem

Wiele dziś mówi się – i słusznie – o karygodnych nadużyciach dorosłych wobec dzieci. Tego rodzaju zła nie wolno tolerować. Ale nikt nie odważy się pytać o przyczyny, żadna stacja telewizyjna nie walczy z pornografią, promocją fałszywej, egoistycznej miłości między ludźmi. Nikt nie upomina się za dziećmi cierpiącymi przez brak miłości rozwodzących się rodziców, a to są rany bolesne i długotrwałe. Na naszych oczach następuje promocja nowej ideologii gender. Już kilkanaście najwyższych uniwersytetów w Polsce wprowadziło wykłady z tej nowej, niezbyt jasnej ideologii, której programową radę stanowią najbardziej agresywne polskie feministki, które od lat szydzą z Kościoła i etyki tradycyjnej, promują aborcję i walczą z tradycyjnym modelem rodziny i wierności małżeńskiej.

Powyższe słowa z kazania abp. Józefa Michalika mocno uraziły ponoć ​działaczkę ruchu feministycznego Małgorzata Marenin. Złożyła więc do sądu pozew o naruszenie dóbr osobistych. Taka jest wrażliwa na punkcie swojej postawy i lotności własnego intelektu.

Gender interesuje mnie tyle, co skład powierzchni księżycowej, daty świąt liturgicznych Kościoła katolickiego, prawda o pochodzeniu Całunu Turyńskiego albo najnowsze trendy w produkcji wibratorów dla gejów, czyli zupełnie nic. Nawet nie chce mi się czegokolwiek czytać na temat genderowskiej ideologii. Z wypowiedzią abp. Michalika zgadzam się jednak w pełni, nawet jeśli przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski zastosował w niej sofistykę. Zgadzam się z jego słowami do tego stopnia, że podpisałbym się pod nimi własną krwią.

Ale nikt nie odważy się pytać o przyczyny, żadna stacja telewizyjna nie walczy z pornografią, promocją fałszywej, egoistycznej miłości między ludźmi – w tym stwierdzeniu nie dostrzegam żadnej przesady. Mass media nie tylko nie pytają o przyczyny, ale ów stan rzeczy kreują i promują, odwołując się do najbardziej prymitywnych ludzkich instynktów, schlebiając gustom motłochu. Na portalach informacyjnych, obok opisu dramatów na Ukrainie, epatuje się cyckami celebrytek, zabawnymi filmikami z Yotube i pseudoaferami, rozmydlając tym samym ludzkie tragedie. Kogo to jednak obchodzi? Kto zwraca uwagę na ten schizofreniczny bełkot? Takie są przecież prawa mediów.

Nikt nie upomina się za dziećmi cierpiącymi przez brak miłości rozwodzących się rodziców, a to są rany bolesne i długotrwałe – czy cokolwiek w tych jest słowach kłamliwego? Egoistyczna miłość dorosłych, oparta nie na odpowiedzialności, szacunku i przyjaźni, lecz na „motylach w brzuchu” – miłość egoistyczna właśnie – zawsze skutkuje dramatami najmłodszych. Gdy te „motyle” z brzucha ulatują, „zakochani” w sobie niegdyś rodzice nierzadko rozgrywają własnymi dziećmi swoje prymitywne, podszyte egoizmem, konflikty. Kogo to jednak obchodzi? Najważniejsze przecież jest bycie sobą, realizacja własnych ambicji, marzeń, tzw. sięganie gwiazd… No i miłość też jest ważna, czyli „motyle w brzuchu”, oraz wszystko, co z nimi związane. To się dzisiaj promuje i to się świetnie sprzedaje.

Czy feministki nie są agresywne (co twierdzi abp. Michalik)? Są. Panie te zapominają tylko o najważniejszym: krzykiem nie da się przegonić ciemności z pokoju. Trzeba zapalić światło.

A gender? O co chodzi? Chyba tylko o to, żeby tworzyć i uzasadnić kolejną bzdurną ideologię, schemat. Schematy wszak są praktyczniejsze w użyciu niż samodzielność oraz odwaga myślenia.