Marsz frustratów

Wczoraj w Warszawie odbył się Marsz Wyzwolenia Konopi. Rozumiem, że maszerującym chodziło o to, by ludzie mogli – legalnie – palić marihuanę, nosić ją przy sobie.

Pominę tutaj aspekt polityczny sprawy, to znaczy obłudę polityków, którzy tworzą prawo zabraniające wolnego dostępu do narkotyków, ale dają przyzwolenie na to, by półki sklepowe uginały się od butelek z alkoholem. Problem tego zakłamania to bowiem rzecz drugorzędna, zupełnie innej natury.

Pewien młody człowiek zapytał mnie kiedyś publicznie, czy jestem za wolnym dostępem do zielska. Odparłem, że nie jestem. A dlatego jestem zielsku przeciwny, ponieważ kiedyś się go napaliłem i nikomu nie życzę wrażeń, jakich w tamtej chwili doznałem. Jedyną korzyść z tego zdarzenia mam taką, iż zrozumiałem, co to jest stan psychotyczny, dlaczego na przykład zdarzają się przypadki, gdy ludzie skaczą z dziesiątego piętra, kiedy się zielska najarają. Ale jestem zielsku przeciwny jeszcze z innego powodu: ponoć trawa służy tzw. wyluzowywaniu się. Ten argument uważam za całkowicie chybiony. Autentyczny stan luzu daje bowiem tylko głęboki kontakt z rzeczywistością, pogłębianie samoświadomości, a nie trawa albo alkohol.

– Uważacie się pewnie za cwaniaków i luzaków, takich, co to na karku łeb nie od parady noszą i do których cały świat powinien należeć  – mówiłem do zgromadzonej na sali młodzieży, gdy zapytano, czy jestem za wolnym dostępem do marihuany. – Po co więc wam zioło, skoro sądzicie, że tacy cwani i mądrzy jesteście? Przed czym chcecie uciekać w błogostan odurzenia? Czy aby nie przed samymi sobą? Jeśli musicie palić zioło, żeby poczuć się lepiej, znaczy to tylko tyle, że jest w was morze frustracji i nie radzicie sobie ze swoją rzeczywistością. Frajerami więc jesteście i zagubionymi w sobie mięczakami, ot co. Bo prawdziwy kozak i luzak nie musi palić marihuany, żeby na tym świecie czuć się dobrze.

– Ale mówił pan, że sam trawę palił – rzucił ktoś z sali nieco prowokującym tonem.

– Jasne! Zapaliłem. Raz to zrobiłem. Zwyczajnie frajerem byłem – przyznałem.

Tak to już jest, że wolnym dostępem do narkotyków są zainteresowani przede wszystkim rozmaitej maści frustraci, którzy co jakiś czas sami od siebie muszą odetchnąć (chociaż mylnie sądzą, że muszą odetchnąć od świata). Tymczasem ludzi, którzy potrafią czerpać z życia bezwarunkową satysfakcję, którzy akceptują to, kim są, którzy nikogo nie udają, w ogóle ten problem nie interesuje, podobnie jak myśli abstynenta nie zajmuje ciekawość, czy w bloku obok czynny jest jeszcze sklep monopolowy. Zresztą, przeglądając fotoreportaż z Marszu Wyzwolenia Konopi, zobaczyłem tłum frustratów: ubrani w kolorowe łachy, poprzekłuwani kolczykami, myślą zapewne, że tą swoją pstrokacizną wyrażają własną osobowość. Rzecz oczywista – jeśli osobowość człowieka jest mdła, to zastępuje ją kolorowymi ciuchami, tatuażami i kolczykami wbitymi w nos albo pępek; robi to dlatego, by pokazać światu, że nie jest zwyczajny. Ale to jedynie zwyczajna maskarada, bo kolorowe łachy kryją tak naprawdę wewnętrzne rozedrgania, poczucie osamotnienia, lęki, zagubienia, skłócenia ze światem i z samym sobą.

– A wolność, wolność wyboru? Każdy powinien sam decydować, czy chce palić trawę, czy nie – rzucono mi kolejny argument.

– Wolność to cecha dostępna jedynie ludziom zrównoważonym, mądrym, a nie rozchwianym emocjonalnie frustratom, którzy nie są w stanie uporać się z własnymi deficytami psychicznymi, a więc nie są też zdolni do korzystania z wolności – powiedziałem.

Ostatecznie ktoś przywołał samego Boga. Stwierdził, że skoro zielsko wyrasta z ziemi, to absolutnie nie może być złe. Fakt, jakiś argument to jest. Tyle tylko, że, posługując się tego rodzaju logiką, przyjąć również należy, iż nawet niektóre samobójstwa są błogosławieństwem. Stają się takie pod warunkiem, że powoduje je zjedzeniem muchomora sromotnikowego. Przecież taki muchomor też z ziemi wyrasta, a zatem również dziełem Boga jest. A skoro tak, to znaczy, że boskim było zamiarem, by – w imię poczucia własnej wolności – jednostki sfrustrowane muchomorami truły się na śmierć.